głowy wystające zza połowy

Wczoraj usypiając Polę zaczęłam rozglądać się po pokoju (bo zwykle gapię się w kalendarz i po raz tysięczny analizuję, co kiedy ma byćJ) i od razu zaczęła mi się w głowie nucić pidżamowa pieśń: 

„W tym kraju są zasady

ten kraj ma to w zwyczaju, 

równo ścina wszystkie głowy

 wystające zza połowy”

 No bo tak: zza komody wygląda krowo-skoczek, na komodzie namalowana głowa żyrafy ucięta w połowie szyi i mimo, że było miejsce na komodzie- nie domalowano biedaczce reszty tułowia (w związku z tym muszę odpowiadać na pytanie, na które z chęcią sama poznałabym odpowiedź- dlaczego jest tylko głowa??), na pudełku od nosidła- tylko głowa, nie wspominając już o wystających głowach pluszaków poutykanych w ikeową materiałową niby szafkę… i w sumie chciałam napisać tylko o tej obserwacji, mimo, że ścinanie głów wystających trochę wyżej ponad przeciętną jest zjawiskiem smutnym. Ja lubię głowy wystające zza połowy i mimo że zdarzyło mi się za to dostać po uszach, raczej nie zapowiada się jakaś rewolucja w tej kwestii. Może oprócz zwiększonej czujności i wzmożonej „selekcji”, bo z jednej strony „nie wszystko złoto co się świeci” (jak to śpiewa Arka Noego), a z drugiej „hidden heroes don’t get televised” (Paddy Kelly, tak tak ten z Kelly Family). No to obnażyłam się muzycznie, niezły przekrój co?:)